Dobrze jest. Nie rycz, otrzyj łzy i do przodu!.

Początek tego roku to zdecydowanie czas podejmowania trudnych decyzji, czas zmian i dyskomfortu psychicznego. Wychodzę ze swojej strefy komfortu a to boli... Mój mózg aż krzyczy a moje ciało funduje mi silny ból brzucha i nieprzespane noce. Walczę ze swoim wewnętrznym krytykiem i podświadomością która wmawia mi, że jest dobrze, że powinno zostać tak jak jest... Tylko, ze ja wiem, czuję każdym kawałkiem mojego ciała, że nie jest dobrze. Nie mogę w kółko się cofać i robić kroku naprzód bo nigdzie w ten sposób nie zajdę. Ciągle zadaję sobie pytanie gdzie widzę siebie za 5, 10 czy 20 lat... Odpowiedź jest prosta - na pewno nie w tym miejscu w którym jestem teraz. Nie chcę takiego życia. Ostatnio sporo ze sobą rozmawiam i na jedno pytanie nie mogę znaleźć odpowiedzi... Jak mogłam dać się tak stłamsić i pozwolić na zniszczenie moich ambicji? Gdzie jest dawna Karolina do cholery? Dlaczego wszystkiego się boję? Co mi siadło na mózg 8 lat temu? Odpowiedzi na niektóre pytania przyc

Czego nauczył mnie ten rok? Tego, że nic nie dzieje się przypadkiem, nic nie dzieje się bez przyczyny. Spotykamy odpowiednich ludzi w odpowiednim czasie. Ktoś musi odejść z naszego życia i serca żeby zrobiło się miejsce dla kogoś innego. Czasami los siłą wyrywa kogoś z naszego życia i chociaż trudno się z tym pogodzić trzeba wierzyć, że ma to jakiś sens, wszystko jest po coś. Czas weryfikuje to co jest dla nas ważne, weryfikuje ludzi. Warto być otwartym na nowe relacje. Każda z nich jest jakąś lekcją. Osoby, które chcą być obok zawsze znajdą sposób. Pomoże im w tym każda gwiazda i obłok na niebie. Bój się i działaj. Trzeba być ostrożnym ale nie można zamykać się na świat. Strach potrafi sparaliżować, zatrzymać, sprawić, że człowiek zrezygnuje z wszystkiego o czym marzył. Tak nie można. Trzeba cały czas lecieć, biec lub iść na przód. A jak się nie da iść to trzeba się czołgać. Grunt to się nie zatrzymywać i nie patrzeć wstecz. Dobro które dajemy zawsze wraca. Być może